Psychoterapia staje się w ostatnim czasie coraz powszechniejszym sposobem na radzenie sobie z różnymi problemami. Na psychoterapię chodzić powinny zwłaszcza osoby z chorobami psychicznymi i z zaburzeniami osobowości, choć nie tylko dla nich przeznaczona jest psychoterapia – jest ona dla każdego, kto czuje taką potrzebę, kto mierzy się z różnymi traumami z przeszłości lub obecnymi trudnościami. Chodzenie na terapię to żaden wstyd, a są przypadki, gdzie może to nawet uratować życie. Bez wątpienia warto w chwili kryzysu psychicznego odwiedzić ośrodek psychoterapii – tam uzyskać można niezbędną pomoc.
Na psychoterapię idą często ludzie, którzy pragną dowiedzieć się czegoś więcej o sobie, są gotowi prześledzić swoje zachowania, a także nawiązywać lepsze kontakty z innymi. Jak wygląda psychoterapia? W niniejszym artykule opowiemy nieco o jej przebiegu.
Psychoterapia – czym jest?
Na początek trzeba zaznaczyć, że psychoterapia psychoterapii nierówna, istnieją bowiem różne nurty psychoterapeutyczne. Zaliczyć do nich należy następujące terapie:
– psychodynamiczną;
– poznawczo-behawioralną;
– Gestalt;
– humanistyczną;
– egzystencjalną.
Podstawowym założeniem psychoterapii jest to, że życie psychiczne człowieka jest możliwe do zrozumienia i gruntownego rozpatrzenia. Życie to według psychoterapeutów podlega zmianom i można na nie wywierać określony wpływ. Psychoterapię często stosuje się jako dopełnienie leczenia farmakologicznego, np. w przypadku depresji. Udana psychoterapia może zapobiegać nawrotom choroby.
Istnieją też różne formy psychoterapii:
– indywidualna;
– par;
– rodzinna;
– grupowa.
Każda z nich ma inną specyfikę. Zależy od tego, z jakimi problemami się mierzymy. Jeśli jest to problem partnerski, najlepiej zdecydować się na psychoterapię dla par. Natomiast jeśli mierzymy się z problemami natury własnej, z traumami czy depresją – najlepsza będzie indywidualna. Jeśli jest to problem natury społecznej lub konflikty rodzinne – najlepsza błędzie psychoterapia rodzinna lub grupowa.
Psychoterapia zawsze opiera się na rozmowie. Pacjent wraz z terapeutą poszukuje alternatyw dla swoich zachowań i myśli, które nie sprzyjają jego dobremu funkcjonowaniu. Istnieje wiele badań mówiących o skuteczności działań psychoterapeutycznych.
Psychoterapia – jak wygląda?
By zacząć przygodę z psychoterapią, na początek trzeba znaleźć odpowiedniego terapeutę. Czasem trafimy do pierwszego, który będzie nam odpowiadał; innym razem to poszukiwanie psychoterapeuty trwa jakiś czas. Rzadko kiedy zdarza się, by ktoś nie był w stanie dobrać do siebie idealnego psychoterapeuty. Wybór psychoterapeutów jest naprawdę ogromny. Warto sugerować się opiniami na ich temat – tymi w internecie, jak i bezpośrednimi poleceniami.
Jedna wizyta terapeutyczna trwa zazwyczaj około godziny. Wizyty takie odbywają się najczęściej raz w tygodniu, choć są przypadki, gdzie dzieją się one dwa razy na tydzień lub raz na dwa tygodnie. Wizyty takie najczęściej mają wymiar stacjonarny, choć możliwe są także wizyty online.
Można odbyć jedynie jedną czy kilka wizyt u psychoterapeuty, można też leczyć się u niego latami. Najczęściej jednak spotyka się opcję pośrodku: leczenie trwa kilka miesięcy, może rok.
Jak wygląda psychoterapia indywidualna? Na pierwszej wizycie pacjent i terapeuta poznają się. Na początkowych wizytach mówisz swojemu psychoterapeucie, co Cię do niego przywiodło, jakie są Twoje cele i oczekiwania w związku z psychoterapią. Opowiadasz także o swoich trudnościach z przeszłości oraz o obecnych problematach. Potem następuje ustalenie z terapeutą tego, nad czym dokładnie chcecie pracować i ile mniej więcej ma Wam to zająć. Często jest też tak, że ustalacie z psychoterapeutą jakieś zasady, którymi macie się kierować podczas procesu psychoterapeutycznego.
Psychoterapia różni się znacząco w zależności od wybranego nurtu. Najpopularniejszymi nurtami są terapia psychodynamiczna oraz terapia poznawczo-behawioralna. Terapia psychodynamiczna jest oparta na silnej więzi pacjenta z terapeutą. Na tej terapii pacjent dzieli się swoimi przemyśleniami, a terapeuta nie ma doradzać, lecz ma towarzyszyć pacjentowi w redefiniowaniu różnych spraw z przeszłości, jak i z teraźniejszości, i w przepracowywaniu jego życiowych trudności.
W przypadku terapii poznawczo-behawioralnej podstawową rzeczą jest psychoedukacja. Potem przechodzi się do pracy nad negatywnymi myślami pacjenta dotyczącymi siebie, świata oraz przyszłości. Na terapii poznawczo-behawioralnej bardzo ważna jest aktywizacja pacjenta.
